Η υπέρταση είναι μια ασθένεια που σχετίζεται με παραβίαση της αρτηριακής πίεσης. Μπορεί να έχει διαφορετική αιτιολογία, να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής. Υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί και στάδια της αρτηριακής υπέρτασης, καθώς και οι κίνδυνοι επιπλοκών. Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου και τη σοβαρότητα της βλάβης σε αυτά που είναι γνωστά ως όργανα-στόχοι. Μια οξεία πορεία υψηλής αρτηριακής πίεσης αναφέρεται ως υπερτασική κρίση. Έχει τα δικά του χαρακτηριστικά συμπτώματα και είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Κατά τη διάγνωση της υπέρτασης, ο ασθενής συνταγογραφείται φαρμακευτική αγωγή.
Γενικές πληροφορίες για την υψηλή αρτηριακή πίεση
Η υπέρταση είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από συνεχή αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Σε ένα υγιές άτομο, η αρτηριακή πίεση πρέπει να είναι εντός 120/80 mm. rt. Τέχνη. Είναι δυνατές μόνο μικρές αποκλίσεις από αυτήν την τιμή. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, δείκτες όπως 100/65 ή 135/110 mm είναι ο κανόνας. rt. Τέχνη. Αλλά για τους περισσότερους ανθρώπους, μια τέτοια αρτηριακή πίεση θεωρείται παθολογική.
Ο δείκτης BP αποτελείται από δύο τιμές. Ο πρώτος αριθμός είναι η συστολική (άνω) πίεση, η οποία δείχνει τη δύναμη της συστολής των τοιχωμάτων της καρδιάς. Το δεύτερο είναι διαστολικό (κατώτερο) και δείχνει την ένδειξη όταν η καρδιά είναι χαλαρή.
Τύποι υψηλής αρτηριακής πίεσης:
- Απαραίτητο (πρωτοπαθές) - εμφανίζεται στο 90-95% των περιπτώσεων σε όλους τους ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση.
- Συμπτωματική - μια δευτερογενής μορφή υπέρτασης, που παρατηρείται μόνο στο 5-10% των περιπτώσεων.
Η σταθερή υπέρταση εμφανίζεται στο φόντο της υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας (LV) της καρδιάς, μιας αύξησης της μάζας της με πάχυνση των κυττάρων, των καρδιομυοκυττάρων. Πρώτον, το τοίχωμα της αριστερής κοιλίας παχύνει, στη συνέχεια ο ίδιος ο θάλαμος της καρδιάς διαστέλλεται.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η υπερτροφία LV έχει δυσμενές προγνωστικό σημάδι. Με την αύξηση της αριστερής κοιλίας, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης κοιλιακών αρρυθμιών, καρδιακής ανεπάρκειας, στεφανιαίας νόσου και αιφνίδιου θανάτου. Με την εξέλιξη της δυσλειτουργίας της αριστερής κοιλίας εμφανίζονται χαρακτηριστικά συμπτώματα.
GB (υπέρταση) μπορεί να εμφανιστεί με διάφορους βαθμούς σοβαρότητας και δυναμικής. Υπάρχουν διάφορες μορφές υψηλής αρτηριακής πίεσης:
- Στο ενδιάμεσο. Η αρτηριακή πίεση ανεβαίνει περιοδικά, σταθεροποιείται αυθόρμητα μετά από λίγες ώρες ή μέρες χωρίς λήψη φαρμακευτικής αγωγής.
- ασταθής. Η εκδήλωση είναι επίσης περιοδική, αλλά απαιτείται θεραπεία για την ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης.
- σταθερός. Οι μετρήσεις της υψηλής αρτηριακής πίεσης επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ασθενής χρειάζεται συνεχή θεραπεία.
- Κακοήθης. Η αρτηριακή πίεση, ιδιαίτερα η διαστολική, αυξάνεται σε κρίσιμα επίπεδα και υπάρχει μικρή ευαισθησία στη θεραπεία. Υπάρχει πιθανότητα ταχείας εξέλιξης της νόσου με ταυτόχρονη εμφάνιση σοβαρών επιπλοκών.
- Κρίση. Περιοδικά παρατηρούμενες υπερτασικές κρίσεις. Μπορούν να συνοδεύσουν οποιοδήποτε στάδιο της υπέρτασης (το στάδιο 1 είναι σπάνιο).
ταξινόμηση
Η αρτηριακή υπέρταση ταξινομείται σύμφωνα με διάφορα κριτήρια. Η ασθένεια χωρίζεται σε στάδια και βαθμούς, τα οποία καθορίζονται από το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης.
Υπάρχει ένα τέτοιο πράγμα όπως ο κίνδυνος. Καθορίζεται από την πιθανότητα επιπλοκών στα όργανα-στόχους λόγω της βλάβης τους.
στάδια
Η υπέρταση έχει 4 στάδια:
- προκλινική. Δεν υπάρχουν σημάδια αρτηριακής υπέρτασης, η αρτηριακή πίεση αυξάνεται χωρίς χαρακτηριστικά συμπτώματα.
- Στάδιο 1. Υπάρχουν σημάδια υπέρτασης, κρίσεις είναι πιθανές, αλλά δεν υπάρχουν συμπτώματα βλάβης των οργάνων-στόχων.
- Στάδιο 2. Παρατηρούνται σημάδια βλάβης στα όργανα-στόχους - το μυοκάρδιο είναι υπερτροφικό, η νεφρική λειτουργία είναι εξασθενημένη, οι αλλαγές στον αμφιβληστροειδή είναι αισθητές.
- Στάδιο 3. Είναι πιθανές σοβαρές επιπλοκές - εγκεφαλικό επεισόδιο, διαταραχή της όρασης, έμφραγμα του μυοκαρδίου, αθηροσκλήρωση ή ανεύρυσμα της αορτής.
Τα όργανα-στόχοι επηρεάζονται στο Στάδιο 2 HD, επομένως οι ασθενείς θα πρέπει να αξιολογούνται για να προσδιοριστούν οι πιθανοί κίνδυνοι. Το ΗΚΓ, το υπερηχογράφημα της καρδιάς χρησιμεύουν για τον προσδιορισμό του βαθμού υπερτροφίας των καρδιακών μυών. Λαμβάνονται αίμα και ούρα για εξετάσεις (πρωτεΐνη, κρεατινίνη) για τον προσδιορισμό των δεικτών της νεφρικής λειτουργίας.
Το τρίτο στάδιο GB μπορεί να παρουσιαστεί με σχετιζόμενες παθολογίες που σχετίζονται με την υπέρταση. Μεταξύ αυτών, τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια, τα εγκεφαλικά επεισόδια, η στηθάγχη και το έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι τα πιο σημαντικά για την πρόγνωση.
Ο βαθμός υπέρτασης
Ο βαθμός GB προσδιορίζεται με βάση την τιμή της αρτηριακής πίεσης. Είναι σημαντικό για κινδύνους και προβλέψεις.
Η υπέρταση διαγιγνώσκεται όταν η αρτηριακή πίεση υπερβαίνει τα 140/90 mm. rt. Τέχνη. Οι βαθμοί καθορίζονται από την ακόλουθη σχέση:
- Αρτηριακή πίεση εντός 140-159 / 90-99 mm Hg. ;
- Αρτηριακή πίεση εντός 160-179 / 100-109 mm Hg. ;
- Υπέρβαση της ένδειξης 180/110 mm Hg Άρθ.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο ασθενής έχει αύξηση της συστολικής πίεσης με σημάδι άνω των 140 mm. rt. Άρθ. , και το διαστολικό είναι εντός του φυσιολογικού εύρους. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται απομονωμένη συστολική μορφή του GB. Κατά τον προσδιορισμό του βαθμού της νόσου, δεν έχει σημασία ποια από τις πιέσεις (κατώτερη ή ανώτερη) υπερβαίνει το φυσιολογικό εύρος.
Με τη μεγαλύτερη ακρίβεια διαπιστώνεται ο βαθμός υπέρτασης με την πρώτη ανίχνευση της νόσου. Κατά τη λήψη φαρμάκων (αντιυπερτασικά φάρμακα), η αρτηριακή πίεση μπορεί να πέσει απότομα ή να αυξηθεί, γεγονός που δεν επιτρέπει την επαρκή εκτίμηση της έκτασης του GB.
κινδύνους
Με την υψηλή αρτηριακή πίεση, είναι πιθανές σοβαρές επιπλοκές. Οι πιο επικίνδυνες καταστάσεις είναι η εγκεφαλική αιμορραγία, το έμφραγμα του μυοκαρδίου, η ισχαιμική νέκρωση και η νεφρική ανεπάρκεια. Επομένως, για κάθε ασθενή με υψηλή αρτηριακή πίεση, ο κίνδυνος προσδιορίζεται από 1 έως 4, με υψηλότερη τιμή να υποδηλώνει τον υψηλότερο κίνδυνο.
Με το GB, ο κίνδυνος για τους ασθενείς προσδιορίζεται με βάση την ανάλυση εξωτερικών προκλητικών παραγόντων, συνοδών ασθενειών, μεταβολικών διαταραχών, αλλαγών στα εσωτερικά όργανα που εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία.
Οι παράγοντες κινδύνου που προκαλούν περιλαμβάνουν:
- η ηλικία του ασθενούς (για άνδρες - μετά από 55 έτη και για γυναίκες - 65 έτη).
- Κάπνισμα;
- η παρουσία ατόμων με καρδιαγγειακή νόσο μεταξύ των συγγενών κάτω των 65 ετών (για τις γυναίκες) και των 55 ετών (για τους άνδρες).
- Παραβίαση του μεταβολισμού των λιπιδίων (μείωση των κλασμάτων λιπιδίων υψηλής πυκνότητας, υπέρβαση του κανόνα των λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας και της χοληστερόλης).
- Παχυσαρκία (το σωματικό βάρος θεωρείται υπερβολικό εάν η περίμετρος της μέσης ξεπερνά τα 102 cm στους άνδρες και τα 88 cm στις γυναίκες).
Αυτοί είναι οι κύριοι παράγοντες πρόκλησης, αλλά ορισμένοι υπερτασικοί ασθενείς μπορεί να είναι διαβητικός, καθιστικός ή να έχουν μη φυσιολογική πήξη του αίματος λόγω αυξημένων επιπέδων ινωδογόνου. Αυτοί οι παράγοντες θεωρούνται επιπρόσθετοι, αυξάνοντας την πιθανότητα επιπλοκών.
Για τον προσδιορισμό του κινδύνου του GB, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι μεταδιδόμενες επιπλοκές. Για παράδειγμα, εάν ένας ασθενής έχει υποστεί εγκεφαλικό, διατρέχει πολύ υψηλό κίνδυνο (4). Με GB πρώτου και δεύτερου βαθμού, με φυσιολογική υγεία (χωρίς βλάβες στα εσωτερικά όργανα) και προκλητικούς παράγοντες όπως το κάπνισμα και η ηλικία, διαπιστώνεται μεσαίος κίνδυνος - 2.
Χαμηλό κίνδυνο σημαίνει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη από 15% πιθανότητα επιπλοκών, η οποία υποδεικνύεται από τον αριθμό 1. Η τιμή 2 είναι ένας μεσαίος κίνδυνος με πιθανότητα έως και 20%. Η τιμή 3 αντιστοιχεί σε υψηλό κίνδυνο και η πιθανότητα εμφράγματος και εγκεφαλικού δεν υπερβαίνει το 30-33%. Ο υψηλότερος κίνδυνος (4) εντοπίζεται όταν η πιθανότητα αγγειακών ατυχημάτων είναι μεγαλύτερη από 35%.
Οι λόγοι
Οι ακόλουθοι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν ουσιώδη GB:
- Παχυσαρκία λόγω μεταβολικών διαταραχών, καθιστική ζωή, ενδοκρινικές παθήσεις.
- υπερβολική νευρική ένταση, κατάθλιψη, αγχωτικές καταστάσεις, κ. λπ.
- τακτικό αυξημένο ψυχοσυναισθηματικό στρες που σχετίζεται με επαγγελματικές δραστηριότητες.
- προηγούμενες εγκεφαλικές κακώσεις (υποθερμία, πτώσεις, μώλωπες).
- κληρονομική προδιάθεση (σε νεαρή ηλικία τα πρώτα συμπτώματα υπέρτασης μπορεί να εμφανιστούν εάν οι γονείς του ασθενούς υπέφεραν από αρτηριακή υπέρταση).
- χρόνιες ασθένειες που επηρεάζουν αρνητικά το καρδιαγγειακό σύστημα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, διαβήτης, ουρική αρθρίτιδα).
- αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στα αιμοφόρα αγγεία.
- ιογενείς και μολυσματικές ασθένειες.
- ο σχηματισμός πλακών χοληστερόλης στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, διαταράσσοντας τη ροή του αίματος.
- σημαντικές ορμονικές αλλαγές κατά την εμμηνόπαυση σε γυναίκες άνω των 40 ετών.
- βαριά κατανάλωση ποτών με καφεΐνη, αλκοόλ και κάπνισμα.
- παρατεταμένη πνευματική δραστηριότητα.
- απότομη αύξηση της αδρεναλίνης στο αίμα.
- η υπερβολική κατανάλωση αλμυρών τροφίμων.
- καθιστική ζωή;
- σπάνια επαφή με καθαρό αέρα.
Η συμπτωματική αρτηριακή υπέρταση μπορεί να εμφανιστεί σε σχέση με:
- Βλάβη των νεφρών (σπειραματονεφρίτιδα) λόγω μονόπλευρης ή αμφοτερόπλευρης στένωσης των νεφρικών αρτηριών.
- αυξημένη λειτουργία του θυρεοειδούς?
- Στένωση της αρθρίτιδας (συγγενής νόσος).
- ανεξέλεγκτη λήψη ορμονικών φαρμάκων, αντικαταθλιπτικών.
- Φαιοχρωμοκύτωμα (που παράγει αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη) και υπεραλδοστερονισμός (παραγωγή αλδοστερόνης) - όγκοι των επινεφριδίων.
- Κατανάλωση αλκοόλης κρασιού (αιθανόλης) άνω των 60 ml την ημέρα.
συμπτώματα
Τα συμπτώματα της υψηλής αρτηριακής πίεσης είναι μη ειδικά. Οι ασθενείς μπορεί να αγνοούν την υψηλή αρτηριακή πίεση για πολλά χρόνια και να μην αισθάνονται άβολα εάν ακολουθούν έναν συνήθη τρόπο ζωής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί ήπια αδυναμία και ζάλη, που συχνά αποδίδονται σε υπερβολική εργασία.
Τις περισσότερες φορές, τα πρώτα συμπτώματα σχετίζονται με βλάβη οργάνου-στόχου, η οποία εμφανίζεται στο στάδιο 2 HD. Σε περίπτωση παραβίασης της εγκεφαλικής κυκλοφορίας, ένα άτομο βιώνει σοβαρή ζάλη, θόρυβο στο κεφάλι, πονοκέφαλο, μειωμένη απόδοση και η μνήμη επιδεινώνεται. Με την εξέλιξη της νόσου, οι μύγες μπροστά στα μάτια, το μούδιασμα των άκρων και οι διαταραχές της ομιλίας είναι πιθανές. Συνήθως αυτά τα συμπτώματα είναι προσωρινά στα αρχικά στάδια. Εάν η νόσος επιδεινωθεί σοβαρά, υπάρχει κίνδυνος εγκεφαλικού εμφράγματος και εγκεφαλικής αιμορραγίας.
Όταν ο καρδιακός μυς είναι κατεστραμμένος, συμβαίνουν μορφολογικές αλλαγές σε αυτόν. Η αθηροσκλήρωση της αορτής οδηγεί σε επέκταση, ανατομή και ρήξη της. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχουν οδυνηρές αισθήσεις στην περιοχή του κενού, οι οποίες δεν μπορούν να αφαιρεθούν με αναλγητικά. Με νεφρική βλάβη, πρωτεΐνες, ερυθροκύτταρα βρίσκονται στα ούρα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια. Η βλάβη στα μάτια οδηγεί σε επιδείνωση της οπτικής λειτουργίας και ακόμη και σε τύφλωση.
Ο πόνος στο κεφάλι συνήθως επιμένει καθώς η υψηλή αρτηριακή πίεση εξελίσσεται. Δεν σχετίζεται με την ώρα της ημέρας, επομένως μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή. Οι ασθενείς συνήθως μαστίζονται από συμπτώματα τη νύχτα και το πρωί. Οι ασθενείς αισθάνονται βάρος ή πληρότητα στο πίσω μέρος του κεφαλιού αλλά συχνά καλύπτει άλλες περιοχές. Τυπικά, ο πόνος περιγράφεται από τους ασθενείς ως αίσθηση «κούρασης» λόγω έντασης στους μύες του μαλακού δέρματος του κεφαλιού ή του τένοντα-κράνος του κεφαλιού. Ένα τέτοιο σύμπτωμα εντείνεται με έντονο βήχα, καταπόνηση, κλίση του κεφαλιού, ψυχοσυναισθηματικό στρες και μπορεί να συνοδεύεται από ελαφρύ πρήξιμο των βλεφάρων και του προσώπου. Ο παρατεταμένος πονοκέφαλος οδηγεί στην ανάπτυξη ευερεθιστότητας, ευερεθιστότητας, αυξημένης ευαισθησίας σε εξωτερικά ερεθίσματα (θόρυβος, δυνατή μουσική). Με κάθετη θέση, μυϊκή δραστηριότητα ή μασάζ, η φλεβική εκροή βελτιώνεται, οπότε ο πόνος μειώνεται ή εξαφανίζεται για λίγο.
Με την αρτηριακή υπέρταση, ο πόνος στην περιοχή της καρδιάς διαφέρει από τις κρίσεις στηθάγχης από πολλές απόψεις:
- εντοπίζεται στην κορυφή της καρδιάς ή στα αριστερά του στέρνου.
- διαρκεί αρκετά λεπτά και ώρες.
- εμφανίζεται σε ηρεμία ή κατά τη διάρκεια συναισθηματικού στρες.
- δεν αποβάλλεται με νιτρογλυκερίνη.
- δεν προκαλείται από σωματική δραστηριότητα.
Η δύσπνοια, η οποία εμφανίζεται πρώτα με τη σωματική καταπόνηση και αργότερα και κατά την ηρεμία, το πρήξιμο των ποδιών είναι επίσης σύμπτωμα βλάβης στον καρδιακό μυ και ανάπτυξη καρδιακής ανεπάρκειας. Όμως, το μέτριο περιφερικό οίδημα στην υπέρταση μπορεί να είναι αποτέλεσμα κατακράτησης νατρίου και νερού λόγω διαταραχής της νεφρικής απεκκριτικής λειτουργίας ή χρήσης ορισμένων φαρμάκων.
Υπερτασική Κρίση
Η κορύφωση της υπέρτασης αναφέρεται συνήθως ως υπερτασική κρίση. Σε αυτή την κατάσταση με απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης, εμφανίζονται όλα τα κλινικά σημεία που περιγράφονται παραπάνω. Συμπληρώνονται όμως από ναυτία, έμετο, σκουρόχρωμα μάτια, εφίδρωση.
Μια υπερτασική κρίση συνήθως διαρκεί από λίγα λεπτά έως αρκετές ώρες. Σε αυτό το σημείο, οι ασθενείς παραπονιούνται για αίσθημα παλμών και φόβο θανάτου. Μπορεί να εμφανιστούν κόκκινες κηλίδες στα μάγουλα. Οι κρίσεις υπερτασικής κρίσης μπορεί να συνοδεύονται από άφθονη ούρηση και διάρροια. Κατά κανόνα, αυτή η κατάσταση προκαλείται από έντονη συναισθηματική υπερένταση.
Μια υπερτασική κρίση μερικές φορές είναι πιο σοβαρή, εξελίσσεται αργά και διαρκεί πολύ. Αυτός ο τύπος εμφανίζεται συνήθως στα τελευταία στάδια του GB. Συνοδεύεται από παραβίαση της ομιλίας και ευαισθησίας των άκρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο ασθενής έχει πόνο στην καρδιά.
Οι υπερτασικές κρίσεις συμβαίνουν για τους εξής λόγους:
- ψυχωτικό στρες?
- ανεπαρκής φαρμακευτική θεραπεία.
- Κόποι;
- το φαινόμενο της «ανάκαμψης» που εμφανίζεται στο πλαίσιο της απόσυρσης του φαρμάκου.
Υπέρταση σε διαφορετικές ηλικίες και ομάδες φύλου
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι άνδρες είναι πιο επιρρεπείς στην αρτηριακή υπέρταση από τις γυναίκες. Αυτό συμβαίνει επειδή οι γυναίκες προστατεύονται από τις ορμόνες του φύλου, τα οιστρογόνα. Ωστόσο, ένα τέτοιο εμπόδιο στην υπέρταση είναι βραχύβιο. Κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, τα επίπεδα οιστρογόνων πέφτουν και οι γυναίκες κινδυνεύουν από GB.
Στους ηλικιωμένους, η σωματική αδράνεια είναι η κύρια αιτία της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Με την ηλικία, συμβαίνουν αγγειακές αλλαγές, λόγω των οποίων η υπέρταση μπορεί να εξελιχθεί δραματικά. Συνήθως αυτή η ομάδα ασθενών έχει μεμονωμένη συστολική αρτηριακή υπέρταση που προκαλείται από μείωση της αγγειακής ελαστικότητας.
Η υπέρταση είναι σπάνια στα παιδιά. Τα αίτια της ανάπτυξης GB είναι τα ίδια όπως και στους ενήλικες ασθενείς. Η θεραπεία της νόσου στα παιδιά είναι κάπως περίπλοκη, καθώς δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν όλα τα είδη φαρμάκων.
θεραπευτική αγωγή
Με την βασική αρτηριακή υπέρταση, είναι απαραίτητο να ομαλοποιηθεί η αρτηριακή πίεση, να βελτιωθεί ο τρόπος ζωής και η λειτουργία των οργάνων-στόχων. Για να το κάνετε αυτό, χρησιμοποιήστε φαρμακευτική θεραπεία και γενικά μέτρα.
Όταν κάνει τη διάγνωση, ο ασθενής πρέπει να επανεξετάσει πλήρως τον τρόπο ζωής του. Πρώτα απ 'όλα, θα πρέπει να εγκαταλείψετε τις κακές συνήθειες, να ομαλοποιήσετε το σωματικό σας βάρος, να αλλάξετε τη διατροφή σας και να είστε σωματικά δραστήριοι.
Οι ειδικοί σημειώνουν ότι η ιδιοπαθής υπέρταση πρέπει να αντιμετωπίζεται με συστηματική λήψη φαρμάκων. Το θεραπευτικό σχήμα καθορίζεται από τον καρδιολόγο και πρέπει να τηρείται πλήρως από τον ασθενή. Χωρίς έγκαιρη θεραπεία, υπάρχει κίνδυνος ξαφνικών υπερτασικών κρίσεων που οδηγούν σε σοβαρές, θανατηφόρες επιπλοκές.
Στη θεραπεία της υπέρτασης, οι γιατροί χρησιμοποιούν τις ακόλουθες ομάδες φαρμάκων:
- αναστολείς ΜΕΑ.
- Αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης ΙΙ.
- διουρητικά.
- αναστολείς διαύλων ασβεστίου.
- βήτα αποκλειστές.
- Αγωνιστές συνταγών ιμιδαζολίνης.
Οι παραπάνω ομάδες φαρμάκων έχουν τις δικές τους αντενδείξεις, επομένως θα πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από γιατρό βάσει του σταδίου της νόσου και των συνοδών ασθενειών. Η θεραπεία είναι συνήθως πρώτα με ένα μόνο φάρμακο, συνηθέστερα έναν αναστολέα ΜΕΑ. Με ανεπαρκή αποτελεσματικότητα, προστίθενται στο θεραπευτικό σχήμα κεφάλαια από άλλες ομάδες. Αυτή η προσέγγιση επιτρέπει τη χρήση φαρμάκων σε μικρές δόσεις, γεγονός που μειώνει την πιθανότητα παρενεργειών.
Εκτός από τις αναφερόμενες ομάδες φαρμάκων, μπορούν να συνταγογραφηθούν νοοτροπικά. Χρησιμοποιούνται για συμπτώματα δυσκυκλοφορικής υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας. Με αλλαγές στο μυοκάρδιο, οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της μυϊκής δομής της καρδιάς. Εάν ο ασθενής βιώνει φορτία στρες, έχει ασταθή συναισθηματική κατάσταση, του συνταγογραφούνται ηρεμιστικά.